Njegova druga setnja, 24. aprila sa prijateljem i kosarkaskim trenerom Vladom Đurovićem .
******************************
Nisam vam se javljao
sinoć, odmah poslije, u minut odrađene,polučasovno – dozvoljene nam šetnje ne dalje od 300 m, ili kako bi po
naški rekli na udaljenosti, izmjerenoj od bačenog ,,kamena s ramena”. Danas je
i ovako pred nama,opet, onaj ,,jači” vikend (PV!), pa, rekoh, dok ispijam ovu
najraniju jutarnju kavu, ima vremena da, na tanane, sročim moj ..izveštaj” sa sinoć odrađene, tz. sportsko –
penzionerske šetnje, druge po redu, overene i verifikovane od nadležnih organa,.Inače, pretpostavljam da je i ovako napolju,
na ulicama u mom kraju, isto kao i nočas
– nema,brate, nikog, pusto, ne može ,,pustije” biti!
Juče, po podne, ,dok sam
očekivao da mi se, uz odsečna zvona sa kupole crkve SV.Marka, ukažu kazaljke na
,,satnom ekranu” Glavne Pošte, u onom mi dragom, vertikalnom položaju na 18
časova, a, znajući da idem na dogovoreno ,,uslovno” viđenje sa mojim, starim
drugarom,velikim prijateljom, kumom,i dugogodišnjim komšijom , dobrim,
košarkaškim trenerom a, u poslednje vrijeme i vrsnim sportskim TV komentatorom Vladom
Đurovićem, našim Đurkanom.To kažem ja a bogme i mnogi poznavaoci ovog sporta! Stanujemo godinama,decenijama, u blizini, ja u
mom sokačetu, uličici Lazarevićevoj, odmah tu tik uz dobri, stari Hotel
,,Excelsior” , danas sa pridodatim ,,Mercure” nazivom, a, Đura u ul. Majke
Jevrosime, tu, u na stotinjak metara ispod Skupštine.
Elem, krenem ja u
sportskoj opremi, kao nekada na trening, naoružan sa maskom, rukavicama,starim fotosima
u ,,galeriji” mog mob. Telefona. Izlazim
na Glavnu Knez Miloševu ulicu pogledom na levo i desno, a ona prazna,bez auta,
ljudi, sablasno tiha!
Na uglu kod Skupštine,
isti slučaj, ma, isto kao i neki dan. Spuštam se prema fontani na Trgu Nikole
Pašića, na zakazani ,,randevju” sa prijateljom
Đurkanom.
U isto vreme pristižemo,i,dok
prilazimo i pozdravljamo se, na propisanoj distanci uz ono po ,,naški” daljinskim,
galamđijskim tonom, odmah nas registruje patrolni, dežurni policajac. Sumnjivi
smo,mu … i, normalno,
sledi pitanje ko smo, šta smo, šta tražimo tu…reagujem,da skratim proceduru rukavica,
maski, ličnih dokumenata, pokazujem u pravcu na Đuru i dobacujem, da je ovo
poznati košarkaški trener I TV komentator, koji me uvodi u obavezne sportsko –
penzionerske šetnje.
Padaju maske, uz spontani
smješak uspjeva prepoznavanje i što je sigurno, sigurno je, mi se udaljavamo
prema ,,zacrtanom” Tašmajdanu. Iako smo
blizu, dugo se nismo vidjeli, zagledamo se, mjerkamo, i dok onako, staračkim,
penzionerskim, usporenim korakom, prolazimo da ne kažem ,,gamižemo”, pokraj predivno
ozelenjog i osunčanog Pionirskog Parka……
Nije nam trebalo mnogo da
,,upalimo” uspomene i sjećanja na naša
prva druženja otpočeta još davnih šesdesetih godina, u našem OKK Beograd-u, uz prisjećanja
na našu prvu zajedničku turneju po Francuskoj – na igranja, doživljaje i šetnje
po azurnoj obali, isto u proljeće, isto u aprilu mjeseca neke, davne 1967.god.
Mnogo davno i mnogo prelepo!
Ulazimo u istu priču, u
prazan Bulevar Kralja Aleksandra (nekad, Bulevar Revolucije), pogled na desno, sjećanja
na stari, dobri, Restoran ,,Tri šešira”, malo dalje, tu je ,,Pelivan”, zatvoren! Pogled preko, na ljevo, na zatamnjene
izloge nekadašnjeg ,,Malog Exelsiora”, pa opet, s okom na desno, na zatamnjena stakla, nekad, dobre,
stare ,,Šeherzade”. a,iza nje, na uglu
kod semafora, na raskrsnici sa Resavskom
ulicom ,i, ,,Male Madere”sa teškim prigušenim zavjesama,drvenjacima-stolovia i istrošenim, plavo – belim , kariranim,
stolnjacima, WC-om, odmah iza šanka, nema je, nekad nam ,,odmorišta” poslije
napornih treninga, ni ,,Šeherzade” ni Male Madere, a, opet, preko puta ni ,,Malog
Excelsiora”, ni ,,Laste”
ni giganta ,,JAT”-a pred kojim smo se okupljali i odlazili – letili na
,,ovozemaljske”daljine. I,
tako ,,tugujući”, zađošmo u tašmajdanski park,…………..
Obrnušmo krug, i prolazeći
pored isto tako zatvorene nam ,,Poslednje Šanse”, najzad, uvidješmo da
,,uslovljeno, obavezujuće vrijeme ističe a I da je već primjetan zamor i u
nogama a i u našim glavama, rastašmo se na platou ispred Crkve SV.Marka I pozdravišmo do sledećeg
treninga. Pozdrav od Kokia
No comments:
Post a Comment