O tome kakav je danas odnos prema Titu u Srbiji i Hrvatskoj, novinar Omer Karabeg je razgovarao sa Srđanom Miloševićem, saradnikom Instituta za noviju istoriju u Beogradu, i Hrvojem Klasićem, profesorom Filozofskog fakulteta u Zagrebu.
HRVOJE KLASIĆ: Kad god je HDZ na vlasti i kad god su političari desnog spektra na vlasti, oni imaju vrlo negativan stav prema Josipu Brozu Titu. I ne samo prema njemu, nego i prema partizanima i prema socijalističkoj Jugoslaviji.
SRĐAN MILOŠEVIĆ: Odnos prema Titu u Srbiji je posredan. Naime, čitav partizanski pokret i antifašistička borba partizana se uglavnom svode na borbu srpskih partizana, a svi drugi učesnici te borbe, pa čak i vrhovni komandant tog pokreta, se prećutkuju. Na svečanoj paradi povodom sedamdesete godišnjice oslobođenja Beograda, kojoj je prisustvovao i ruski predsednik Putin, pominjala su se imena Peke Dapčevića i Koče Popoviča, a Tito je bio potpuno izostavljen.
KLASIĆ: Sa jedne strane, imate ludilo i šizofreniju kada se uopće spomene Titovo ime, a s druge strane, kada god su se u zadnjih 25 godina pravile ankete o tome ko je najvažniji ili najpopularniji Hrvat svih vremena - Josip Broz bi uvijek premoćno pobjeđivao. To govori o velikoj razlici između onoga što se službeno želi proizvesti i onoga što je stanje na terenu.
MILOSEVIĆ: U Srbiji je, čini mi se 2010. godine urađeno istraživanje na reprezentativnom uzorku, a pitanje je glasilo – ko je najznačajnija ličnost u istoriji Srbije ikada, dakle ne samo u 20. veku. Blizu 20 posto ispitanika odgovorilo je da je to Tito. Poređenja radi, Karađorđe je dobio 12 procenata. Postavljeno je i pitanje – ko je najznačajnija ličnost u istoriji sveta i 10 posto anketiranih je reklo je da je to bio Tito. Dakle, Tito je itekako prisutan u sećanju.
KLASIĆ: Tuđman je u puno čemu pokušavao kopirati Josipa Broza Tita. On je u izjavama bio vrlo blagonaklon prema Titu, poštivao je njegovo državničko umijeće i činjenicu da je Hrvatsku, a onda i Jugoslaviju, doveo na pobjedničku stranu. O njegovom odnosu prema Titu govori i činjenica da je u svom uredu zadržao Titovu bistu. Na Tuđmanovo insistiranje 22. lipanj - dan kada je osnovan prvi partizanski odred u Sisku - proglašen je Danom antifašističke borbe, a u Ustavu Republike Hrvatske je zapisano da je moderna Hrvatska nastala na tekovinama ZAVNOH-a i antifašističke borbe.
MILOSEVIĆ; Između Tita i Miloševića ne može se uspostaviti nikakva sličnost, čak ni na nivou farse u onom smislu u kojem je Marks govorio o načinu na koji se ponavlja istorija. To su dve potpuno različite koncepcije i države i odnosa na Balkanu i viđenja sveta. Za vreme Miloševićeve vladavine sve ono što se je vezivalo za period Jugoslavije i vladavinu Josipa Broza Tita temeljno je uništeno. Čak ni autoritarnost ne može da poveže Slobodana Miloševića i Tita. Autoritarni način vladanja kod Miloševića je ličio na neku patrijarhalnu zadrugu, na neku prilično primitivnu organizaciju, ako se uopšte o organizaciji može govoriti. U vreme Tita postojala je ozbiljna partijska struktura, demokratski centralizam, koncept jugoslovenskog samoupravnog socijalizma, postojali su ozbiljni partijski forumi - koje neko može da bagateliše i ismejava - ali tu se ozbiljno i raspravljalo i odlučivalo.
KLASIĆ: Nedavno su me u jednom intervjuu pitali da li bih mogao da usporedim vanjsku politiku Tome Nikolića, Kolinde Grabar Kitarović i Josipa Broza Tita. I kada god to pomenem na nekom predavanju - uvijek krene smijeh u sali, što je najbolji odgovor na to pitanje. Među ljudima koji su vodili Jugoslaviju od 1945. pa nadalje bilo je jako puno vizionara, ljudi koji su imali strategiju, što ovim današnjim političarima nedostaje.
MILOSEVIĆ: Tito je voleo je da se dobro obuče, voleo je da nosi skupe satove - to su nekakvi žovijalni detalji koji nešto govore o ličnosti, ali suštinski ne mnogo. On je jako puno učio, radio je na sebi. Za njega se kaže daje bio bravar. Jeste, ali je uspio da jako dobro savlada Marksovo učenje. Recimo, Tito je 1948. godine za Peti kongres Komunističke partije napisao referat koji je predstavljao malu istoriju, ne samo radničkoga pokreta južnoslovenskih naroda, već i malu istoriju tih zemalja. Naravno, njemu su prikupljali materijal, ali referat je sam napisao. U Arhivi Jugoslavije sam gledao stotine stranica ispisanih njegovom rukom. Nezavisno od vrednovanja njegovog dela pažnju zaslužuje njegova evolucija od čoveka iz nekakvog malog sela na periferiji evropske provincije do vrhova svetske politike.
(Radio Slobodna Evropa)
No comments:
Post a Comment