Rovinj, kao i vecina istarskih gradova i gradica zvanicno ima dva imena, hrvatski i italijanski. Karakerise ga dinamicna istorija koja je ostavila tragove na svakom njegovom uglu.
Vladari ovog grada su se smjenjivali kao na filmskoj traci - istina u dugom vremenskom periodu.
U njemu su skloniste nalazili i njime vladali Venecijanici, Iliri, Rimljani. Bio je i dio Vizantijske imperije. Pet stotina godina (1283. - 1797.) bio je dio Venecijanske Republike. Nakon pada Venecije i Napoleonovih osvajanja postaje dio Austrijske imperije sve do I svjetsko rata.
Zanimljivo je da je prema austrijskom popisu iz 1911. godine 98% populacije govorilo italijanski jezik. Od 1918. do 1947. bio je dio Italijanskog kraljevstva, da bi nakon toga pripao Jugoslaviji a od 1991. drzavi Hrvatskoj.
Na osnovu popisa iz 2007.g. 76% danasnjih stanovnika Rovinja su Hrvati, 16% Italijani, 3,5% Srbi, 2% Albanci i skoro 2% Bosanci.
Medju svim tim stanovnicima nakon poslednjeg balkanskog rata nasli su se i nasi prijatelji Alagici, Nijo i Baja sa svojim sinovima, Amirom (o cijim vrijednim knjizevnim dostignucima smo na ovom blogu nekoliko puta pisali) i mladjim Zlatanom. Alagici zive u jezgri starog grada Rovinja.
Jucerasnji kisni dan bio je dobra prilika da se jos jednom druzimo u Rovinju, ovog puta samo sa Nijom, jer je Baja bila opravdano odsutna.
S druge strane prozora ugodno druzenje uz vino i picu.
No comments:
Post a Comment