In memoriam: Ante Markovic

Umro je covjek koji nam je, pred sam njen raspad ulio poslednju nadu, da ce se ta drzava u kojoj smo rodjei i u kojoj smo zivjeli, reformisati i sacuvati. Na zalost, oni koji su ga okruzivali, nisu mu omogucili da to ostvari.

Prije nepune dvije godine, sreo sam Antu Markovica na zagrebackom aerodromu. Na moje iznenadjene sjedistu do mene prilazi poznat mi lik. U magnovenju i panici razmisljam odakle ga poznajem. Na moju srecu, memorija me nije izdala. Pored mene je sjeo Ante Markovic, covjek koga sam izuzetno cijenio i koji je i meni kao i vecini nas, ostao u sjecanju kao svijetla tacka iz tamnih vremena. Cim sam se oporavio od pocetnog soka, obratio sam mu se. Rekao sam mu da ne zelim da narusavam njegov mir, ali da zelim da mu izrazim svoje duboko postovanje. Iz njegovog pomalo udaljenog pogleda izronio je osmijeh po kome je bio poznat, jer taj je osmijeh nekada budio nadu... Cak je i rekao da ga ja uopste ne uznemiravam, jer on je covjek koji voli pricati. A onda su  jedan za drugim, mom susjedu u cekaonici zagrebackog aerodroma, poceli prilaziti i drugi, pozdravljati ga,  pruzati mu ruku. A on, uljudan kakav je bio, uz napor pokusava ustati da postovanjem uzvrati svakom od ljudi koji mu prilazili. Bio je to lijep osjecaj da ima jos ljudi koji cijene ovog dobrog covjeka.

Njegov avion je polijetao prije moga. Pri odlasku, pruzio mi je ruku i jos jednom se zahvalio.

Neka pociva u miru koji je zasluzio.

********************

Poslednji premijer bivše SFRJ Ante Marković, poznat po stabilizaciji dinara i započinjanju privatizacije deljenjem akcija preduzeća radnicima krajem osamdesetih godina, preminuo je u 87. godini

Ante Marković rođen je 25. novembra 1924. godine u Konjicu u BiH, a školovao se u Dubrovniku i Zagrebu. Diplomirao je 1954. na Tehničkom fakultetu - elektrotehnički odsek, u Zagrebu. Pre Drugog svetskog rata pripadao je naprednom omladinskom pokretu i vrlo rano postao član Komunističke partije. Učesnik je NOB-a od 1941. godine.
Od 1953. bio je direktor firme "Rade Končar" u Zagrebu, a od 1961. do 1986. njen generalni direktor. Istovremeno je bio i visoki funkcioner u partijskim strukturama. Predsednik Izvršnog veća hrvatskog Sabora bio je od 1982. do maja 1986, a potom dva puta zaredom biran za predsednika Predsedništva SR Hrvatske. Na 13. kongresu SKJ 1986. izabran je za člana CK SKJ.
Za predsednika Saveznog izvršnog veća (SIV) izabran je 15. marta 1989. i na toj funkciji je ostao do 7. oktobra 1991. kada su Hrvatska i Slovenija proglasile samostalnost, nakon čega se SFR Jugoslavija praktično raspala.
Jula 1990. godine osnovao je Savez reformskih snaga Jugoslavije, političku partiju koja ja podržavala njegove ekonomske reforme i zalagala se za evolutivnu reformu cjelokupnog društvenog i državnog uređenja SFRJ. Dana 19. decembra 1991. na konferenciji za štampu Ante Marković je "vratio mandat" građanima Jugoslavije, rekavši da ne postoji više nijedan državni organ u Jugoslaviji kome bi se mogla podneti ostavka.
Nakon odlaska sa mesta poslednjeg premijera Jugoslavije, Marković je napustio politiku. Od 1991. živeo je u Gracu u Austriji. Više puta je učestvovao kao ekspert u komisijama za privatizaciju i sanaciju banaka u Kazahstanu i Makedoniji. Bio je svedok optužbe na suđenju Slobodanu Miloševića u Haškog tribunalu 2003. godine.

(e-Novine)